گونه‌شناسی ذی‌نفعان مناطق ساحلی در حمایت از پارادایم توسعۀ گردشگری پایدار (مطالعۀ موردی: شهر بابلسر)

مشارکت و همکاری ساکنان، تضمین‌کنندۀ موفقیت اجرای برنامه‌های گردشگری پایدار است و نبود این مشارکت موجب شکست اجرای آن­ها می­شود. به همین سبب، سنجش نگرش ساکنان به توسعة گردشگری پایدار، اهمیت بسیار دارد. پژوهش حاضر به بررسی این موضوع می‌پردازد و میزان حمایت ساکنان از توسعة گردشگری پایدار را نیز در شهر بابلسر مطالعه می­کند. هدف این پژوهش، بررسی نگرش ذی‌نفعان گردشگری به فعالیت‌های پایدار و طبقه‌بندی آن‌ها براساس نگرش‌هایشان به فعالیت‌های مربوط به توسعة گردشگری پایدار و نیز بررسی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی هر طبقه است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل خانوارهای شهر بابلسر (درمجموع، 13,486 خانوار) است. بنابر جدول مورگان، از میان آن‌ها 380 نمونه به روش نمونه‌گیری قضاوتی انتخاب شدند. برای سنجش نگرش ساکنان، از مقیاس SUS-TAS استفاده شد. تحلیل داده‌ها در سه مرحله انجام گرفت. در مرحلۀ نخست، برای تعیین روایی سازۀ پرسشنامه، از تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از نرم‌افزار Lisrel استفاده شد و تأیید روایی پرسشنامه صورت گرفت. در مرحلۀ دوم، برای تقسیم نمونه‌ها به گروه‌های متجانس براساس نگرش آن‌ها به فعالیت‌های پایدار در توسعة گردشگری، از تحلیل خوشه‌ای با استفاده از نرم‌افزار SPSS استفاده شد و نمونه‌ها به سه گروه تقسیم شدند: بدبینان، حامیان متوسط و حامیان سرسخت. در مرحلۀ سوم، برای مشخص‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کردن تفاوت‌های جمعیت‌شناختی خاص هر طبقه، برحسب مقیاس متغیرهای مورد مقایسه، از آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و کروسکال- والیس استفاده شد. مطابق نتایج این آزمون،‌ گروه‌ها از نظر توزیع متغیرهای مدت سکونت در منطقه و وضعیت تأهل همگون­اند و از نظر متغیرهای سن،‌ جنس، سطح تحصیلات، میزان درآمد ماهیانه و ارتباط شغل با گردشگری تفاوت معنادار دارند.